’t Is vakantie. Waarschijnlijk welverdiend. Stop alle zorgen in je plunjezak. We gaan op reis. ’t Is genieten geblazen. We schudden alle problemen van ons af.
Ze zijn met steeds meer: mensen die zich aan de actualiteit niets meer gelegen laten. De vakantie is voor hen daarvoor de uitgelezen tijd. Al dat negatieve nieuws: gewoon niet meer bekijken of beluisteren. “Ik kan daar niet meer tegen” zeggen velen en dus zijn ze alleen nog bezig met… het lekker eten, het zalig nietsdoen, het samenzijn met vrienden en geliefden, de prettige uitstapjes, de Tour de France, de festivals en al wat het ontspanningsleven te bieden heeft.
Dit mag en moet misschien allemaal. Maar… bescheiden vraagje: is dit geen struisvogelpolitiek? De kop in het zand. Want de boze wereld verdwijnt niet omdat je er de ogen voor sluit. En op termijn kan dat catastrofale gevolgen hebben. Niet enkel voor deze aardbol, maar ook voor jou persoonlijk en voor de mensen die je dierbaar zijn.
Waarover gaat het? Over de oorlog aan de oostkant van Europa. Over de oprukkende klimaatverandering. Over het stikstofdossier. Over de groeiende kloof tussen extreem rijk en extreem arm. Over de vluchtelingen en asielzoekers. Over de aanzwellende macht van extreemrechts.
Ja, maar wat kunnen we daaraan doen? Wij zijn toch machteloos? Neen, dat zijn wij niet. Maar het vraagt wel dat we de handen aan de ploeg slaan. Waakzaamheid heet dat in het Nieuwe Testament. Kun je daarvan een voorbeeld geven?
Ik las er op 1 juli één in De Standaard. Onder de titel ‘Komaan, Boerenbond en CD&V, recht je rug!’ Hoofddocent rurale sociologie aan de UGent, Joost Dessein, heeft het er over de landbouw in Vlaanderen. Sinds de Tweede Wereldoorlog, uitgedragen door de Boerenbond, heet die: schaalvergroting, intensivering en specialisatie garanderen een economisch rendabele landbouw- en voedingssector.
Maar het systeem wankelt. Dit soort landbouw leidt tot een exploitatie van natuurlijke hulpbronnen (bodem, water, biodiversiteit…). Er kan de Vlaamse boeren niets ten kwade geduid worden. Zij zijn niet individueel schuldig. Velen van hen willen zelfs andere paden bewandelen en tegen het systeem ingaan.
We kunnen drastisch van koers veranderen. Daartoe moeten beleid en vakorganisaties klare taal spreken en de boeren een toekomst bieden. Duidelijk uitspreken dat een fundamentele transitie onafwendbaar is. Boerensyndicaten zorgen voor een goede begeleiding en waar nodig voor een zachte uitdoving. Minister Brouns ontwikkelt met alle betrokkenen een beeld van hoe de landbouw in Vlaanderen er in de toekomst moet uitzien, denkend vanuit het algemeen maatschappelijk belang en volop bewust van de klimaatproblematiek.
Tot zover Joost Dessein. Dit hoeft een deugddoende vakantie niet in de weg te staan. Integendeel.