Halfweg maart 2020 besefte ik nog niet hoe ernstig de covidcrisis wel was. Er waren nog maar enkele besmettingen vastgesteld en er werden al drastische maatregelen genomen: waarom eigenlijk? Het duurde niet lang of ik werd eraan herinnerd wat een exponentiële functie is. Nog maar enkele weken geleden, bij het begin van de vierde golf, zwaaide in een debat op tv iemand met een grafiek om te ‘bewijzen’ dat het allemaal zo ’n vaart niet liep. De curve lag toch nog behoorlijk laag, nietwaar? Die had duidelijk zijn lesje nog niet geleerd.
Drie overlegcomités (17 november, 26 november, 3 december) in een halve maand tijd. Ook een aantal politici hebben koudwatervrees; ik hoef geen namen te noemen. Alle virologen zijn het erover eens: de niet-gevaccineerden – waaronder de lagereschoolkinderen (die er niets kunnen aan doen) – zijn thans de bijzonderste verspreiders van het virus. En het is dringend. Anders kunnen de artsen en verpleegkundigen hun levensnoodzakelijk werk niet meer aan.
“De goede herder geeft zijn leven voor zijn schapen.” (Johannes 10, 11) Hij loopt voorop wanneer de droogte toeslaat. “Hij laat mij rusten in groene weiden en voert mij naar vredig water.” (psalm 23, 2) Deze politici lopen achterop. Waarom? Omdat zij hun eigen populariteit belangrijker vinden dan het algemeen welzijn.
Wat kunnen wij dan doen? Zelf extra voorzichtig en verantwoordelijk zijn. Het goede voorbeeld geven. Ietske meer dan is voorgeschreven. En de kleintjes helpen om het leefbaar te houden. Ook en vooral met het naderend kerstfeest.
Rob