Ten tijde van de Apartheid in Zuid-Afrika waren er weinig mensen die geloofden in een vreedzame oplossing. Zelfs iemand als Steven Debroey, die de situatie grondig bestudeerd had, had er helemaal geen goed oog in. En toch kwam de overgang naar een democratisch regime in vrij korte tijd tot stand. Dit gebeurde niet in het minst dank zij grote kleppers zoals Nelson Mandela en Desmond Tutu.
Heden ten dage beschouwen velen de toestand in Oekraïne en in Palestina als hopeloos. Ze geloven niet dat er, binnen afzienbare tijd, een einde komt aan beide bloederige conflicten. Maar waarom kan zich nu niet hetzelfde voordoen als dertig jaar geleden in Zuid-Afrika?
Toen namen enkele moedige politici en kerkleiders het voortouw. En de bevolking die tot dan toe onverzoenlijk leek, volgde. We mogen erop vertrouwen dat zich nu iets gelijkaardigs zal voordoen. Met een vreedzame oplossing van beide conflicten tot gevolg.
Wie zullen thans de ‘grote kleppers’ zijn? Zowel binnen de conflictgebieden zelf als in de Europese Unie, moeten er toch een paar van die moedige beleidsmensen te vinden zijn? Ook kerkleiders zoals indertijd Desmond Tutu?
(Rob)
Categorieën: Teksten