Christenen hebben Jezus van Nazareth als voorbeeld en als kracht. Maar hoe kan hij dat voor hen zijn in andere tijden? Daartoe hebben ze hedendaagse krachtige gelovigen nodig waarin ze zich nu kunnen herkennen.
Twee van deze inspirerende christenen zijn ons in de voorbije paasweek ontvallen: Huub Oosterhuis (Allerheiligen 1933–eerste paasdag 2023) en Jacques Gaillot (1935–12 april 2023). Aan de lezers van onze Nieuwsbrief hoeven we geen van beide voor te stellen. Ze kwamen de voorbije decennia ruimschoots aan bod in ons blad. Beide waren ook sprekers op onze ontmoetingsdagen, Oosterhuis zelfs meerdere keren.
De Amsterdammer kunnen we een man van het Woord noemen. De hoofdletter is hier op zijn plaats. Ook Solidariteit was voor hem levenslang ongemeen belangtijk. En Gaillot een man van de Daad. Hij gaf een ander soort kerk gestalte. We zullen straks aan beide een extra nummer van onze Nieuwsbrief wijden. De stempel die ze op ons en op menig christen gedrukt hebben, is onuitwisbaar.
Het heengaan van Huub Oosterhuis en Jacques Gaillot zou wel eens het einde van het post-conciliair tijdperk kunnen betekenen. Na het tweede Vaticaans concilie (1962-65) kende de katholieke kerk een erg woelige periode: W.H. van de Pol sprak van het einde van het conventioneel christendom. Nu is het de tijd voor een nieuw soort kerk en een nieuw soort geloven. In de geest van Jesaja 43,19: “Ik ben iets heel nieuws van plan. Kijk, Ik ben er al mee begonnen. Ziet u het niet?”
de redactie