Van dood, zoals in vereenzaming ondraaglijk is …
Van dood-stil en – ja, God verlaten?
Van dood verzwegen leed in vergeethoeken,
ja zelfs verdomhoeken,
van hier tot het einde van de wereld …
of voor wie te beperkt is om het huis uit te gaan.
Van dood-gewaande aarde,
die toch overwinterde en vrucht draagt …
Van dood die niet zomaar door tijd heelt,
soms een eeuwigheid lijkt te duren …
Van dood die niet het laatste woord krijgt,
zelfs niet door onverstaanbaar verraad en hoogmoed.
Van dood die het niet kan halen op dood-graag zien,
zoals ooit die man die niet terug deinsde, doorging …
ach, ontwapend en ontwapenend …
‘geweldig’ was Hij!
Daarom dood-graag zien,
al wie opstaat uit kwetsbaarheid, al wie zelfs gekwetst zijn kan verwoorden en weet heeft van samen overwinnen …
nu nog niet, maar met het pinkstervuur, ja dan heel zeker, dan gaan we drempels over en verstaan we elkaar.
‘Hoe gaat het?’, ‘Wat kan ik voor je doen?’
in Zijn spoor weet je wel, in het spoor van velen, al eeuwen lang, daar komt geen einde aan!
Luc Vandenabeele Op weg naar Pasen 2021