Ik was deze namiddag op weg naar het ziekenhuis. Voor een ziekenzalving. Liep een koppel tegen het lijf (op social distance). Toen hij mij zag begon hij, met een blikje Jupiler in zijn handen te zingen. Op de melodie van ‘Op de purperen heide’. “Hoe schoon is de wereld zonder Christus erbij”… Hij kijkt me aan en roept: “Waar is die van hierboven?” Ik ken die vraag. Misschien komt die soms ook bij u en bij mij op. Want ik ben een mens van vlees en bloed.
Zou Die van Hierboven nog wel boven zijn? Zou Hij misschien beneden zijn? Dat oude godsbeeld van een God die zich wegtrekt van de wereld en de mensenkinderen.
Zou God in quarantaine leven met mensen die bang zijn voor morgen? Ligt Hij mee aan de beademingsmachine? Heeft Hij een mondmasker aan (als Hij er al één zou krijgen) en probeert Hij als één van die bewonderenswaardige artsen of verpleegkundigen die het leven willen redden mensen nabij te zijn? Of zit Hij in een WZC waar residenten de kleinsten van de familie alleen op een tablet mogen zien. Waar zou Die van Hierboven zijn? Misschien zit Hij in een lege kerk te wachten op de mensen die niet durven komen of bidt Hij in hun plaats?
Waar is Die van Hierboven? De vraag van die ‘onbekende’ die boven zijn Jupiler was, is een vraag van elke mens, van de hele mensheid. Het is ook de vraag van de Kerk, van de gelovige.
Want God is de kwetsbare Almachtige. De gekruisigde Almachtige. En boven is beneden. En hier zullen we deze tijd van verwarring en angst samen moeten doormaken.
En als de storm is gaan liggen dan zal de uitdaging komen. Of we de wereld zullen keren. Of zullen we opnieuw als alles voorbij lijkt te zijn, de rekening doorschuiven naar de armsten, de meest kwetsbaren?
Waar is die van hierboven? Die God waar mijn onbekende boze tijdgenoot het over heeft, bestaat voor mij niet. Ik hoor Die zeggen wat Hij tot Mozes heeft gezegd: “Ik heb de ellende van mijn volk gezien en hun jammerklachten gehoord…”
Als dit duivels virus bedwongen is, zullen we dan over gaan tot de orde van de dag? Of zullen we dan het virus van onrecht bestrijden? Zullen we de gezondheidszorg als een geschenk van onze beschaving delen? En zullen we Woon-en Zorgcentra betaalbaar maken? Als dit virus (tijdelijk?) weg is, zullen we dan van de wereld een bewoonbaar huis proberen te maken? En zal God hier beneden mogen wonen? Of zullen we na korte (of lange) tijd weer zeggen: “Blijft in uw kot daarboven”…
Ik geloof niet in een God die op een andere planeet woont, duizend lichtjaren ver. Ik geloof in een gekruisigde God. Daar houd ik mij in deze dagen aan vast. Het is de Jezus van de voetwassing bij het Laatste Avondmaal. Daarom is God deze dagen niet hierboven maar beneden. In het ziekenhuis, in een instelling voor jongeren met een beperking. Bij een koppel dat zestig jaar getrouwd is en alleen afgezonderd op een appartementje zit te wachten tot de kinderen weer mogen komen.
Laat ons elkaar de voeten wassen. En het brood breken en delen.
Felix Van Meerbergen – als pastoor verantwoordelijk voor negen parochies in en rond Diest – op Facebook, 8 april 2020