De coronacrisis waarmee we momenteel worstelen wordt wel eens vergeleken met een wereldoorlog. Ze woedt immers over heel de wereld. Geen enkel land wordt ervan gespaard. En ze vraagt dat we er alle krachten tegen mobiliseren. Wie weigert zich te schikken naar de noodreglementen handelt onverantwoord. Want hij brengt niet alleen zijn eigen leven, maar ook dat van zijn geliefden in gevaar. Daarenboven legt hij een buitensporige last op de schouders van de gezondheidswerkers.
Wanneer zullen we in dit geval van een wapenstilstand kunnen spreken? Niemand weet het. In het beste geval wordt over een beperkt aantal maanden het vaccin aan de bevolking toegediend. Pas dan kunnen we spreken van enige verpozing, zeg maar van een wapenstilstand. Zonder garantie dat de ‘oorlog’ definitief voorbij is.
Een wapenstilstand is op zich al een hoopvolle zaak. Dit was ook het geval in 1918. Er kwam een eind aan zinloos bloedvergieten. Onze voorouders konden herademen. Het normale leven kon herpakken. Alhoewel, wat heet ‘normaal’?
Het was gedaan met de ‘belle époque’. Positief was de invoering van het algemeen enkelvoudig stemrecht voor mannen. De Eerste Wereldoorlog en de Spaanse griep van 1918-19 zorgden voor een breuk. Anderzijds bevatten de ‘vredesvoorwaarden’ die aan Duitsland werden opgedrongen, de kiem voor de tweede wereldramp 20 jaar later. Het volstaat niet de bladzijde om te draaien, als je geen lessen trekt uit het verleden.
Welke lessen zullen wij trekken uit de huidige pandemie? Het wordt een onderwerp dat nog heel wat stof tot discussie zal bieden. Als we maar niet alles bij het oude willen laten. De band tussen het onverantwoord omgaan met de natuur – met de schepping, zeggen gelovige mensen – en de oorsprong van het coronavirus wordt steeds duidelijker.
We kunnen wel al lering trekken uit de twee wereldoorlogen. Conflicten los je niet op met wapengeweld. Integendeel, dan maak je de zaken alleen maar erger. Dit geldt in het groot, maar ook in het klein. Onze onderlinge meningsverschillen en ruzies zijn niet gediend met geweld. Waarmee dan wel? Met dialoog, dialoog en dialoog. Wat goed luisteren naar de tegenstrever veronderstelt.
Mocht 11 november 2020 een gelegenheid tot bezinning zijn. Dat we niet alleen de wapens even laten rusten, maar een einde maken aan alle vijandigheden – tegen medemensen en tegen de natuur – waarvoor we zelf medeverantwoordelijk zijn.
Rob