Vlaams Belang verzamelde zijn troepen om te protesteren tegen de gang van zaken bij de coalitievorming in Izegem. De lokale partij Stip+ had haar samenwerking met Vlaams Belang onverwacht teruggetrokken. Volgens deze partij werden haar mensen bedreigd en hadden sommigen van hun werkgever te horen gekregen dat ze hun baan konden verliezen als ze doorzetten met de samenwerking met Vlaams Belang. Het protest gebeurde onder het motto ‘SOS democratie’ en het roepen van de slogan “Demo-cratie! Dat kennen ze hier niet!”
De spontane reactie van velen luidt: terecht. Je werknemer bedreigen met ontslag omwille van zijn of haar samenwerking met een politieke partij, dat kan toch niet? De terugtrekking van Stip+ was toch een gevolg van de onverantwoorde druk die werd uitgeoefend op haar democratisch gekozen mandatarissen?
Was het maar zo simpel. We raken hier de oude discussie: is het ‘cordon sanitair’ ethisch en politiek verantwoord? Deze overeenkomst tussen christendemocraten, socialisten, liberalen, Volksunie en Agalev stamt van 1989 en is dus, in haar oorspronkelijke vorm, al 35 jaar oud. Op 19 november 1992 keurden alle Vlaamse partijen, het Vlaams Blok uitgezonderd, in het Vlaams Parlement een resolutie goed waarin het zogenaamde 70-puntenplan inzake immigratie van het Vlaams Blok scherp veroordeeld werd wegens strijdigheid met de Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. In de resolutie werden de beginselen van het cordon sanitaire vastgelegd. Het houdt in dat elke Vlaamse partij in geen geval bestuursakkoorden afsluit of politieke afspraken maakt met het Vlaams Blok. Het cordon sanitaire geldt zowel voor de lokale als nationale niveaus en verkiezingen.
Lokale partijen zonder band met nationale partijen, en ook N-VA die bij haar oprichting het cordon niet ondertekende, zijn dus niet gebonden door deze resolutie. Dat wat de juridische kant van de zaak betreft. Maar in de publieke opinie gaat het natuurlijk om meer. Het voelt onrechtvaardig aan een partij uit te sluiten, behalve…
Behalve wanneer hier effectief mensenrechten op het spel staan. Met het uitsluiten van een communistische partij hebben heel wat mensen minder moeite. Omdat die voor hen synoniem staat voor dictatuur en onderdrukking. Hierbij wordt gemakkelijk verwezen naar uiterst linkse regimes die zelfs genocides op hun kerfstok hebben: Stalin, Mao, Pol Pot. Vraag is dan of je de huidige Belgische communisten hiermee zomaar kunt gelijkstellen. Want dan moet je logischerwijs ook uiterst rechts gelijkstellen met het fascisme van vorige eeuw.
| Voor de Verenigde Staten van Donald Trump is dit laatste inmiddels duidelijk. Hij heeft alle kenmerken van het fascisme. Trump is verantwoordelijk voor de gewelddadige poging tot staatsgreep op 6 januari 2021. Een onderzoekscommissie van het Huis van Afgevaardigden concludeert eind 2022 dat Trumps poging tot staatsgreep bijna was gelukt. Ze verwijst de voormalige president voor vervolging naar het ministerie van Justitie. Bijna drie jaar eerder, op 5 februari 2020, faalde de wetgevende macht in de VS jammerlijk wanneer de verkozen senatoren weigeren het proces te voeren tegen de president. Die is nochtans aangeklaagd voor twee uiterst ernstige feiten: misbruik van zijn macht en tegenwerken van de volksvertegenwoordigers.Wat is er gebeurd? Trump heeft de macht over de Republikeinse Partij en haar verkozenen gegrepen – en later behouden – door het intimideren en bedreigen van partijgenoten. Al sinds 2016 is er een sluipende gewenning aan leugens en onbeschoftheid, en in het directe spoor daarvan, aan regelrechte bruutheid, misbruik en afdreiging.In 2020 wordt zonneklaar hoe rampzalig het is als verkozenen zich laten gijzelen, en hun gedrag laten bepalen door angst. Zij begraven de rechtsstaat en ondermijnen de democratie. Trump blijft genadeloze bruutheid, terreur dus, uitoefenen op Republikeinse tegenstanders, tot ze uitgeschakeld zijn, of zich als schoothond gaan gedragen. Van vrijheid en democratie is er in de Republikeinse Partij geen sprake meer. Als hij opnieuw president zou worden, is eigenlijk niemand in de Amerikaanse samenleving nog veilig voor hem, vooral niet wie hem in de weg zou lopen, of gelopen hebben. Tegen Trump lopen al jaren gerechtelijke onderzoeken. Meermaals is hij ook veroordeeld, o.a. voor bedrijfsfraude, voor seksueel misbruik en voor laster. Hij is de eerste VS-president die veroordeeld is voor een misdrijf. Maar het gerecht is er in vier jaar niet in geslaagd om te doen wat absoluut moest voor de democratie. Deze putschist is (nog steeds) niet veroordeeld voor de gewelddadige staatsgreep die hij probeerde te plegen. Hij zit daarvoor niet in de gevangenis en hij heeft zijn rechten op verkiesbaarheid niet kwijtgespeeld. In een volwaardige democratie en rechtsstaat had dit altijd gemoeten. Deze valsspeler is evenmin al veroordeeld voor zijn pogingen om de uitslag van de presidentsverkiezingen in 2020 te veranderen in zijn voordeel, m.a.w. om die te vervalsen. Ook dat had in een volwaardige democratie en rechtsstaat altijd gemoeten. Leugens en dreigementen, altijd en overal, ze zijn de onafscheidelijke metgezellen van terreur. Trump heeft meer dan wie ook leugens en dreigementen geïnstitutionaliseerd en genormaliseerd in de Amerikaanse politiek. Hij is daarbij hard geholpen door zogenaamde sociale media. Maar ook klassieke media en journalisten maken dat zijn leugens van zowat alle schermen spatten, en ogen en oren van vrijwel alle burgers teisteren. Hij heeft zelfs gelogen en blijft liegen over de vorige presidentsverkiezingen die hij “door fraude onterecht zou verloren hebben aan Biden”. Deze Trump, opnieuw kandidaat dus, heeft meermaals publiek verkondigd het democratische karakter van verkiezingen niet te erkennen. Voor hem is namelijk slechts één uitslag geldig… als hij wint. Zijn verlies zal hij nooit aanvaarden want, zo liegt hij halsstarrig, “dat kan enkel door fraude”. Zo kondigt hij aan de Amerikanen en de wereld lang op voorhand zijn mogelijk tweede poging tot staatsgreep aan. Wat na 5 november? Als Trump wordt verkozen, krijgt de VS te maken met een president die gesterkt is in zijn overtuiging dat hij ongestraft de wet en de democratische regels kan overtreden. Veel ongeremder nog dan vorige maal zal hij zijn zin doen. De Amerikaanse democratie is meer dan ooit bedreigd. (1) Als Harris wordt verkozen, is meest waarschijnlijk dat het door leugens opgezweepte verliezende kamp de uitslag zal aanvechten. Onzeker is met hoeveel bedreigingen en geweld de machtsoverdracht zal gepaard gaan… en of Harris ook effectief de nieuwe president zal zijn. De gewelddadige bezetting van het Capitool op 6 januari 2021 heeft voor altijd aangetoond dat niets onmogelijk is, ook niet een staatsgreep en het verdwijnen van de democratie in de VS. Als een verkozen Harris ook effectief de president wordt, is er kans dat het gevaar-Trump stilaan verkleint en uiteindelijk tot het verleden behoort. Dat rechters hem in 2025 of nog later eindelijk zouden veroordelen voor zijn pogingen tot staatsgreep en vervalsing van de kiesuitslag, kan daar sterk toe bijdragen. Maar zijn gevaarlijke voorbeeld – een beangstigende herinnering en eeuwige schandvlek van de Amerikaanse democratie – zal nooit verdwijnen.(Dirk Barrez, hoofdredacteur Pala.be) Donald Trump doet ons tweemaal nadenken vooraleer we uiterst rechts aan de macht helpen. Want dan zouden onze lokale coalitievormingen in 2024 een kleine maar toch betekenisvolle eerste stap kunnen zijn in de richting van een dictatoriaal Vlaanderen. Ook Hongarije toont aan dat het ondenkbare niet onmogelijk is. (1) De rest van de wereld zal dan moeten wennen aan een nog kwalijker Trump presidentschap. Daadkrachtige akkoorden over klimaatverandering, biodiversiteit en andere mondiale kwesties van eerste orde zijn verderaf dan ooit. Een risicovol protectionisme botst met een al manke mondiale welvaartsmachinerie. Een reeds door oorlog geteisterde wereld krijgt er een pak onzekerheid bij en tal van dictators zullen proberen garen te spinnen bij de hernieuwde aantrede van een geestverwant in het Witte Huis. |